Zonuline ontlastingstest

Chemische analyse voor het bepalen van het zonulinegehalte in ontlasting

Over deze test
In het geval van overgroei van de darm is de darmflora alleen nog beperkt in staat, zijn fysiologische taken te vervullen. De daaruit voorkomende verstoring van de microbiële barrière veroorzaakt uiteindelijk pathomechanismen die leiden tot latente ontstekingsveranderingen van de mucosa met daaropvolgende doorlaatbaarheidsstoornissen. In de context van micro-ecologische stoornissen kunnen pathogene bacteriën, virussen, schimmels of parasieten gemakkelijker toegang krijgen tot slijmvliesreceptoren, zich sneller vermenigvuldigen en dus gemakkelijker infecties veroorzaken.

Het microbiële metabolisme brengt uiteindelijk afhankelijk van de kiemspecies ofwel substraten voort, die nuttig zijn voor het darmmilieu of die echter het systeem op verschillende manieren beschadigen. Het losser worden van de „tight junctions“ van het darmepitheel leidt tot een verhoogde doorlaatbaarheid van de mucosa, die ook bekend staat als Leaky Gut. Veel moleculen kunnen dus vanuit het gastro-intestinale gebied in het bloed terecht komen en verschillende reacties veroorzaken.

Bijzonder belang wordt gehecht aan endotoxine. Dit molecuul dat ook wel als lipopolysaccharide (LPS) aangeduid wordt, is afkomstig van het oppervlak van gram-negatieve bacteriën en dient als ontstekingsmarker. Bij chronische overbelasting van het bloed met LPS, kan dit leiden tot een zogenaamde "stille ontsteking (silent inflammation)” en vanwege de constante ontstekingssituatie andere ziekten, zoals het metabool syndroom, obesitas, type 2 diabetes of arteriosclerose bevorderen. De LPS-concentratie in het bloed kan direct worden bepaald door laboratoriumdiagnostiek.

Het eiwit zonuline bindt aan specifieke receptoren op de epitheelcellen van de darmwand en activeert daarmee een proces van biochemische gebeurtenissen die de opening van de nauwe overgangen veroorzaken en de doorlaatbaarheid van de darmepitheelcellen verhogen. Patiënten met actieve coeliakie vertonen verhoogde niveaus van zonuline en zonuline-antilichamen. Veel coeliakie-patiënten hebben ook andere auto-immuunziekten, zoals insuline-afhankelijke diabetes, multiple sclerose en reumatoïde artritis. Aangenomen wordt dat daarbij verhoogde niveaus van zonuline een cruciale factor zijn.

De bepaling dient als basis voor een individuele therapie, die alleen na overleg met een arts of therapeut moet plaatsvinden.